Eren nerdeyse bir aydır emekliyor. İlk zamanlar oyuncaklarını falan unuttu, yüzlerine bile bakmadı. Evi turlamaya çıkıyor uyanık olduğu tüm zamanlarda. Sadece yemek yerken mama sandalyesine oturtuyoruz. O da zorla. Kıyameti koparıyor oturmak istemiyor. Kucak da istemiyor. Bırakın evi gezeyim istiyor. Önce bir göz atıyor nerde ne var, neyi alırım-atarım, neyi tutup kalkarım, neyi kurcalarım diye. Sonra başlıyor pat pat küçük elleriyle koşturmaya. Tabii gün boyunca ben de beraber emekliyorum: Kafasını çarpar, düşer falan diye peşindeyim.
Bu dönemde her tarafı yumuşacık halılarla kaplı, etrafta çok şeyin olmadığı bir yerler hayal ediyorum. İstediği yöne gitsin, kafasını, gözünü çarpacak sert hiçbir şey olmasın.
Ama sanırım bu dönem kısa sürecek, bugün baktım tutup kalkınca adımlarını atmaya başladı. Bakalım yürümeye başlayınca ne yapacağız?
Bu yüzden ben yandım diyorum kendi kendime.
Kayıtlar
2 yorum:
Merhaba, benim oglumda pazartesi gununden beri emekliyor. 8,5 aylik suan. Bundan once hep yuvarlanarak her yere gidiyordu. Simdi de emekliyor. Henuz bacaklari ne ise yaradigini anlamis degil ama her gun daha da ilerliyor:) Senin oglun kac aylik? Hollandadan selamlar.
salime hanım
erene maşallah,sağlıklıca yürüdüğü,koşturdugu günleride görürsünüz inşalah..
çocuklar yürüdükten sonra boyut değiştiriyorlar bence..sanki bebeklikten çıkmanın ilk eşiği yürüme gibi geliyor bana..anne için,bebeğe bakan için zor olsada evi tehlikelerden arındırmak,o pıtır pıtır yürümeleri inanılmaz gibi geliyor başlarda..:)
Yorum Gönder