Eren ateşi düştükten birkaç gün sonra bile kendisine gelemedi. Halsiz, birşey yemiyor.Bütün kazanımlarımızı geri verdik. Ne yumurta yedirebiliyoruz, ne çorbalarını içiyor.Sadece yumuşak şeyler için ağzını açıyor. O da birkaç kaşık o kadar. Yatağına bıraktım geçen gün biraz oynadı, baktım ki yorganın üstünde uyuyor. Ağzına baktık ki üst yan dişleri iyice kabarmış. Mama yedirirken başını mama sandalyesine koyup duruyordu.Kucağımda kolayca uyuması da ondandı sanırım. Bakalım bu sıkıntı bitince yine uyumaya direncimiz başlayacak mı?
Yaşamak için, insanın çabası doğumla başlıyor, aralıksız her dönemde farklı biçim ve durumlarla sonuna kadar devam ediyor. Her canlı için aynı sanırım. Bir gezi sırasında çektiğim bu papatyalar da, yaşam alanları betona döndürülse de yine bir yolunu bulmuşlar yaşamanın. Sonuna kadar ve sonsuza kadar çaba. Çaba göstermek ve karşılığını almak. Yaşamın anlamı bunda mı gizli ne!
Yaşamak için, insanın çabası doğumla başlıyor, aralıksız her dönemde farklı biçim ve durumlarla sonuna kadar devam ediyor. Her canlı için aynı sanırım. Bir gezi sırasında çektiğim bu papatyalar da, yaşam alanları betona döndürülse de yine bir yolunu bulmuşlar yaşamanın. Sonuna kadar ve sonsuza kadar çaba. Çaba göstermek ve karşılığını almak. Yaşamın anlamı bunda mı gizli ne!
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder