TUVALET EĞİTİMİNE BAŞLADIK

Ankara'ya son gidişimde Samanpazarı'na uğradım, Eren' e lazımlık almaktı amacım. İlk torunumda kullandığımız ve çok rahat ettiğimiz tahta lazımlıktan alacaktım hemen ilk hasırcıdan. Ancak Samanpazarı'nda bulurum bir ihtimal diyordum kendi kendime.

Zamanın hızlı değişiminin her alana yansıdığını unutmuş değildim de, bu kadarını beklemiyordum doğrusu. Çünkü ne ilk dükkanda, ne de diğer dükkanlarda aradığım lazımlık yoktu. Hatta dükkan sahiplerinin çoğu bilmiyordu bile. Birisi ' Artık onlardan satılmıyor, naylonları çıktı ya.' dedi. Zaten hasırcıların da nesli tükenmeye başlamış neredeyse. Kalan dükkanlarda satılan hasırların çoğu da Çin üretimiydi besbelli.

Yine de dar sokakları dolaşmaya devam ettim, her bulduğum dükkana açıklaya, anlata sordum. Son olarak bir dükkana girdim ümitsizce soruyu yineledim:' Lazımlık var mı? ' Adam durdu, çevresine bakındı :' Bir tane olacaktı şuralarda. ' diye köşelerden bir yerden bulup getirdi:

'Bundan mı?' Evet ondandı. Bu soyu tükenen lazımlığı yedi liraya aldım. Evde bir güzel yıkadım. Bir de minder diktim. Eren' e götürmek için hazırladım.

Bugün lazımlığa oturtup ' çişşşş, çişşşş' diye söylenmeye başladım. Yüzüme bakıp ne demek istediğimi anlamaya mı çalışıyordu yoksa ' Bu kadına ne oluyor böyle ?' mi demek istiyordu anlayamadım.

Ama ilk kakasını yaptı yine de.