Oyuncaklarla oynamaya başladığından beri annesiyle kafa yoruyoruz ne yapalım diye eline aldığını ağzına götürüyor,sallayıp sallayıp başına gözüne çarpıyor.Böyle olmayacak yumuşak oyuncaklar gerekli . Öyle bir iştahla ağzına götürüyor ki oyuncağın boyası falan varsa hepsini emiyor sanki. Baktık alınan oyuncakların hepsi nerdeyse Çin yapımı. Boyası,kumaşı nedir ne değildir birçok haber çıkıyor basında.Annesi hepsini attı. Kırık bohçasını açtık,çeşitli hayvan kalıpları bulduk, dikiş kutusunu yanımıza aldık bir iki paket de ehven pamuk. Üç aylık kadardı O'na mama yedirdiğimiz kaselerin üstündeki desenleri farkederek agular çıkardığı oluyordu. Allı,dallı şeyler ilgisini çekiyor elini uzatıyordu.Şimdi üstümüzdeki giysilerden, çevresindeki eşyalara kadar herşeyi incelerken yine renkli desenler, allı pullu şeyler için kendini feda edercesine atılıyor ya , biz de el kadar çeşitli biçimlerde yastıklar yaptık: kare, uzun, çapraz vs.Bir de balık. Balık bizce çok güzel oldu hepsinden de daha çok emek verdik. Bunu daha çok sevecek en çok buna atılacak dedik.
Ama yüzüne bile bakmadı. Bu yaşta birkez daha öğrendim ki senin beğendiğini çocuğun ve torunun beğenecek diye birşey yoktur. Ama ben ne yaptım: Birgün diğer oyuncakları kaldırdım önüne yalnız balığı koydum.Baktı baktı kuyruğundan tutup ağzına götürüp, fırlatıp attı. Rengini mi beğenmedi acaba? Yoksa şaşı gözlerini mi?
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder